--------------------------------------------------------------------------------
سیدرضا حسینی نسب

--------------------------------------------------------------------------------



نگاهی گذرا به طرح‌های استراتژیک جهان غرب از یکصد سال گذشته تاکنون در قبال سرزمینی که کشور ما را نیز احاطه کرده است، ملت ایران را در برابر مسئولیتی بزرگ و تاریخی قرار می‌دهد. در این نوشتار، با اشاره به طرح‌های مذکور از طرح «تصرف هارتلند» تا طرح «تجزیه ایران»، روشن می‌گردد که حالت هجومی قدرت‌های غربی نسبت به منطقه و کشور ما در عصر حاضر، امری مقطعی و خلق‌الساعه نبوده، بلکه بر مبنای استراتژی‌های پیچیده و حساب شده استوار گردیده است.

طرح تصرف «هارتلند»
«سر مکیندر» جغرافیدان بریتانیایی در سال 1904 میلادی، نظریه تصرف «قلب جهان» (Heart Land) را مطرح کرد. دیدگاه‌های وی در کتاب‌های «محور جغرافیایی تاریخ» و «حقیقت و آرمان‌های دمکراتیک» تبیین گردیده است. او سه قاره آسیا، اروپا و آفریقا را «جزیره جهانی» (World Island) نامگذاری کرد و محور مرکزی این جزیره جهانی را به عنوان «هارتلند» (قلب جهان) نامید. از دیدگاه این جغرافیدان، «هارتلند» عبارت است از منطقه گسترده ای که از شرق به سیبری غربی؛ و از غرب به رودخانه «ولگا» در روسیه؛ و از شمال به اقیانوس منجمد شمالی؛ و از جنوب به ارتفاعات هیمالیا و ارتفاعات ایران و ارتفاعات مغولستان محدود می گردد. «سر مکیندر» پس از چندی، دامنه غربی «هارتلند» را تا حدود کشورهای اروپای شرقی توسعه داد. بر این اساس، «قلب جهان» منطقه وسیعی است که شامل بخش بزرگی از ایران، افغانستان، آسیای میانه و بخش مهمی از روسیه می شود و دریای خزر در میان آن جای دارد.

وی در سال 1919 اعلام داشت: «هر قدرتی که بر اروپای شرقی دست یابد، بر «هارتلند» تسلط می یابد، و هرکس بر هارتلند (قلب زمین) تسلط یابد، بر «جزیره جهانی» حاکم خواهد شد؛ و هرکس بر جزیره جهانی حاکم شود، فرمانروای همه جهان خواهد بود».

طرح «تصرف هارتلند» در یکصد سال گذشته مدّ نظر استراتژیست‌های کشورهای غربی و قدرتهای بزرگ در مغرب زمین بوده است. پس از تولّد سه ایدئولوژی از درون حرکت مدرنیسم غربی (یعنی: ناسیونالیسم، سوسیالیسم و لیبرالیسم)، هریک از حوزه های ایدئولوژیک مذکور در برهه‌ای از زمان با الهام از طرح «هارتلند» برای تصرف «قلب زمین» خیز برداشته‌اند و دو بلوک اول و دوم در تأمین کامل هدف یاد شده ناکام گردیده‌اند و بلوک سوم در حال تجربه کردن تصرف کامل آن برآمده است. و اینک توضیح مطلب: در جریان جنگ جهانی، ارتش مغرور نازی به رهبری هیتلر که نمایندگی «ناسیونالیسم» را بر عهده داشت، پس از تصرف بخش عمده اروپا، به منظور تصرف «قلب جهان» به روسیه لشکر کشی کرد ولی با مقاومت حریفان قدرتمندش، طعم تلخ شکست را چشید و بدینسان، ارتش آلمان در سال 1946 با تحمل ناکامی از آن سرزمین باز گشت و سقوط هولناک ایدئولوژی «ناسیونالیسم» و حکومت هیتلر را به تماشا نشست.

در سال 1979 ارتش سرخ اتحاد جماهیر شوروی که نمایندگی «سوسیالیسم» را بر عهده داشت، به منظور تکمیل و توسعه تسلط خود بر «هارتلند» به افغانستان که در این حوزه قرار دارد و دارای ارزش خاص استراتژیک است لشکر کشی نمود؛ ولی با مقاومت حریف همزاد خویش یعنی جهان غرب که نمایندگی «لیبرالیسم» را بر عهده داشت با همکاری «کمربند سبز اسلامی» زمین گیر شد و در فاصله سالهای 1988 و 1989 مجبور به عقب نشینی از افغانستان شد. اتحاد جماهیر شوروی دو سال پس از این حادثه، در سال 1991 سقوط کرد و امپراطوری «سوسیالیسم» متلاشی گردید.

اینک بخشی از جهان غرب به عنوان مظهرایدئولوژی «لیبرال دموکراسی» یکّه تاز میدان شده و در پناه قدرت و ثروت هنگفت خود و پس از شکست دادن دو حریف همزاد خویش، در صدد برآمده است تا سیطره خود را بر «هارتلند» به عنوان کلید فتح جهان، به کمال برساند.

طرح تجزیه ایران
در پرتو آنچه گذشت، راز طمع ورزیدن تنها بلوک بازمانده از سه حوزه ایدئولوژیک غرب نسبت به کشور بزرگ ایران به خوبی روشن می گردد. این سرزمین پهناور علاوه بر اینکه بخش مهمی از «قلب جهان» را تشکیل می‌دهد، دارای ویژگیهای منحصر به فردی است که بر طمعکاری قدرتهای سرمست در عصر حاضر افزوده است. بر مبنای یک نظر کارشناسی، کشور ایران با شش حوزه ژئوپولیتیکی به شرح ذیل ارتباطی تنگاتنگ دارد:

1ـ حوزه قفقاز و آناتولى (ایران، ارمنستان، گرجستان و روسیه)
2ـ حوزه دریاى خزر (ایران، ترکمنستان، قزاقستان، روسیه و آذربایجان)
3ـ حوزه فلات ایران (ایران، پاکستان و افغانستان)
4ـ حوزه آسیاى مرکزى (ایران، ترکمنستان، قزاقستان، ازبکستان، قرقیزستان و تاجیکستان)
5ـ حوزه دریاى عمان و اقیانوس هند (ایران، پاکستان، هند، عمان و امارات متحده عربى)
6ـ حوزه خلیج فارس (ایران، عراق، کویت، عربستان، امارات متحده عربى، قطر، بحرین و عمان).

با توجه به نقش کلیدی ایران در امر سیطره بر «قلب جهان»، چشم طمع داشتن قدرت‌های بزرگ به این سرزمین زرخیز امری آشکار است. اما آنچه بر نگرانی صاحبنظران افزوده است، دیدگاه جدیدی است که قدرت‌های مذکور برای عملیاتی کردن طرح تسلط بر «قلب جهان» از طریق «تجزیه ایران» اتخاذ کرده‌اند. در اینجا به عنوان مثال، سه نمونه از گزارشاتی را که از طریق رسانه ها منتشر گریده از نظر شما می‌گذرانیم:

1. در سند اول که در انگلستان به تاریخ 24 فوریه 2006 پیرامون گزارش روزنامه «فایننشال‌تایمز» منتشر گردیده با اشاره به پژوهشهای بخشی از نیروهای غربی چنین می‌خوانیم:
«این تحقیقات با افزایش نا آرامی‌های قومی و مذهبی در عراق همزمان است و به نوشته این روزنامه، هدف از این تحقیق، بررسی نقش اختلافات قومی در تجزیه احتمالی ایران است.

«فایننشال‌تایمز» با اشاره به قوی بودن هویت ملی در ایران می‌گوید، «روابط قومی در این کشور به خاطر تنوع قومیت‌ها و زبان‌های مختلف پیچیده تر از عراق است».

2. در گزارش دوم، ضمن بیان دیدگاه «میشل شوسودفسکی» مدیر مرکز تحقیقات جهانی سازی و استاد اقتصاد در دانشگاه اتاوا در کانادا چنین می‌خوانیم:

« ... اما چرا مسوولان ایرانی ظرفیت توسعه اقتصادی آمریکا را در قالب توسعه نظامی گری به خوبی مورد شناسایی قرار نداده‌اند و وارد معرکه‌ای شده‌اند که نتیجه آن به شرح زیر است:
1. رشد مجتمع‌های نظامی و صنعتی آمریکا در قالب توسعه نوین اقتصادی.
2. آزمایش سلاح‌های جدید در مصاف با ایران.

3. تسلط بر اقتصاد خاور میانه و اقتصاد کشورهای آسیای شرقی و تسلط بر انرژی آسیای میانه و خلیج فارس.
4. فرا رفتن وضعیت ایران از اپوزیسیون قانونی داخلی و فراهم شدن ایفای نقش برای اپوزیسیون بر انداز خارجی.
5. فعال شدن محوریت تجزیه طلبی با محوریت قومی، عقیدتی.

3. در گزارش سوم چنین آمده است:
در تیر ماه سال 1383 کنفرانسى تحت عنوان «ایران، زمان روى آوردن به نگرشى تازه» توسط شوراى سیاست خارجى ایالات متحده در واشنگتن و با حضور بیش از 300 نفر از نظریه‌پردازان و استادان برجسته علوم سیاسى برگزار شد. در این کنفرانس قرائت گزارش شوراى روابط خارجى در مورد نحوه مواجهه با ایران به عنوان مهمترین بخش کنفرانس مورد توجه محافل سیاسى و رسانه‌هاى بین‌المللى قرار گرفت. گزارشى که با مدیریت و نظارت «برژینسکى» و «رابرت گیتس» تهیه شده بود.

در این کنفرانس، ویژگی‌های منحصر به فرد ایران در منطقه بیان گردیده و به منابع سرشار نفت و گاز آن به شرح ذیل اشاره شده است:

مواهب عظیم طبیعى ایران که تقریبا 11 درصد ذخایر نفتى جهان را در خود جاى داده و دومین منبع بزرگ گاز جهانى است ایران را به بازیگرى با نقش غیر قابل انکار در عرصه اقتصاد جهان تبدیل کرده است.

تهیه‌کنندگان این گزارش در نتیجه گیرى مباحث ارایه شده در این گزارش یادآور مى شوند: ما در برابر ایران دو راه بیشتر در پیش روى نداریم:
1ـ تغییر حکومت با جنگ سخت
2ـ راهبرد جنگ نرم همراه با تعامل درگیرى تماس محتاطانه و گزینشى و اتخاذ سیاست تشویق و تهدید راهبردى که اصول آن در طرح فروپاشى شوروى تعریف و تجربه شده است که برخى از آن محورها توسط «زوگانف» رئیس مجلس روسیه «سرگئى بابورین» معاون رئیس مجلس «تیخونف» نماینده دوما «ایلوخین» رئیس کمیسیون امنیت مجلس روسیه و «یاکوفلف» دستیار ویژه و مشاور ارشد گورباچف بیان گردیده است که به مناسبت موضوع بحث، به برخى از این موارد اشاره مى نماییم:
1ـ سازماندهى یک ستون پنجم در سطح مقام‌هاى بلند پایه شوروى
2ـ ایجاد چتر حمایتى قوى براى حمایت از عوامل مذکور
3ـ دمیدن در تنور اختلافات داخلى و بروز جنگ قدرت میان گورباچف و یلتسین
4ـ دیکته کردن تجزیه طلبى و استقلال جمهورى‌هاى بالتیک
5ـ تحریک اقوام و مذاهب و اشاعه تجزیه طلبى ... ».

رسالت تاریخی ایرانیان
اینک پس از آشکار شدن عمق اهداف قدرتهای بزرگ جهانی در قبال کشور ما که چونان دژی استوار در یکی از حیاتی ترین مناطق «قلب جهان» قرار دارد، رسالت تاریخی ملت بزرگ ایران در حفظ وحدت کلمه به خوبی روشن می‌گردد.

از سویی دیگر وظیفه مسئولان کشور در توزیع عادلانه ثروت و رسیدگی کامل به مشکلات فرهنگی ، اقتصادی و اجتماعی اقوام ایرانی و اقلیت‌های مذهبی، سنگین‌تر می‌شود.

نکته قابل توجه دیگر در این زمینه اینست که این هنر یک حکومت نیست که قدرتهای بزرگ جهان را علیه کشور خود متحد کند. شرایط کنونی، انسان را به یاد ذکاوت پیامبر بزرگ اسلام (ص) می اندازد که در شرایطی مشابه، قرارداد صلح حدیبیه را زمینه ساز فتح باشکوه مکه قرار داد.

سخن دیگر این‌که قدرت‌هایی که خواستار تجزیه ایران هستند باید بدانند این کشور سرافراز در طول تاریخ هزاران ساله خود، در برابر طوفان هجوم اسکندرها، چنگیزها و برخی از سلاطین تازی هرگز محو نگردیده و نخواهد گشت و پیمان برادری اقوام ایرانی به خواست خداوند، جاودانه خواهد ماند.

» محمد
»» نظرات دیگران ( نظر)